Oud Wamel
Wamel zag er 160 jaar geleden heel anders uit dan nu. De Saarskampen,
de Pauluskampen, of De Geren bestonden nog niet als woonwijk, het waren toen
nog perceelsnamen van weilanden en akkers. Vanaf De Hollenhof in de richting
Leeuwen stonden slechts een paar huizen langs de Hogeweg.
Het
zou nog meer dan honderd jaar duren voordat de Van Heemstraweg werd aangelegd
en in de polder waren alleen zandwegen en karrensporen te vinden. Als
je daar naar toe moest om te hooien of koeien te melken, was je lopend
heen en terug een paar uren onderweg. Er was ook nog geen straatverlichting.
En de dijk achter de Dorpsstraat bestond nog niet. De Dorpsstraat zelf
was toen nog dijk. We kunnen ons dat nauwelijks voorstellen na de dijkverzwaringen.
Het dorp Beneden Leeuwen bestond nog niet en Wamel liep tot 't Zand en
het Zijveld. Waar nu het voetbalveld van Leones ligt en het zwembad was
het toen nog Wamel...
In Maas en Waal en dus ook in Wamel woonden erg veel arme mensen. De huizen
waren heel klein, er was geen centrale verwarming, niemand had waterleiding.
Als men water nodig had dan moest je pompen. Veel huizen hadden niet eens
een pomp, in dat geval moest je naar buiten naar een put waar je dan een
emmer water uit kon halen. Had je ook geen put, dan moest men naar de
dorpspomp. Dat gebeurt nu nog in veel ontwikkelingslanden waar ze soms
heel ver moeten lopen om bij een bron of in een rivier water te gaan halen.
De Wamelse Vincentiusvereniging begon al vrij snel met ontwikkelingswerk
in eigen dorp. Er werd een kleuterschool gesticht, men zette een bibliotheek
op en er werd een naaischool gestart, zodat jonge meisjes leerden hoe
ze kleding konden maken en verstellen. Hulp werd vaak gegeven in natura.
Een gezin kreeg een kist pootaardappelen zodat men zelf de wintervoorraad
kon verbouwen. Van de nieuwe oogst moest men dan weer nieuwe "poters"
(zo noemt men pootaardappelen) afstaan om daar anderen mee te helpen en
ook zelf weer nieuwe aardappelen te kunnen poten. Ook werden wel klompenbomen
gekocht, zodat mensen klompen konden maken om die te verkopen en zo zelf
geld te verdienen.
Datzelfde systeem wordt nog steeds overal ter wereld door Vincentiusverenigingen
toegepast: mensen helpen en een steuntje geven zodat ze zelf in hun onderhoud
kunnen voorzien !